C. Böyük piyliyin infarktı ən çox böyüklərdə rast gəlinir, 14% hallarda uşaqlarda da rast gəlinə bilər. Burulma, travma, vaskulitlər piyliyin infarktını törədə bilir. Hesab edilir ki, piyliyin sərbəst ucu fiksə olunarsa,o öz ətrafında burulur və işemik nekroz baş verir. Kliniki olaraq qarının sağ yarısında ağrılar və qusma ilə müşayiət olunur. Əzələ gərginliyi, bəzən də kütlə palpasiya edilir. Klinik olaraq appendisitdən, bəzən də xolesistitdən fərqləndirmək çətin olur. Diaqnoz adətən cərrahi əməliyyat zamanı müəyyən olunur. Kompüter tomoqrafiya piyliyin patologiyasını göstərə bilər, lakin patologiyanın infarkt olduğunu dəqiqləşdirə bilmir.

B. Böyük piyliyin kistası uşaqlarda daha çox müşahidə olunur. Anadangəlmə və qazanılma olur. Müxtəlif ölçülərdə, bir və ya çox kameralı ola bilər. Klinikası adətən simptomsuz keçir. Proqressiv böyüdükdə qarın assitəbənzər forma alır. Cırılma, infeksiyalaşma, ayaqcığın burulması, qonşu orqanların sıxılması kimi fəsadlar, qarında diffuz ağrılar törədə bilir. Qonşu orqanlarla fistulizasiya rast gəlinməyib.

E. Böyük piylik qarın boşluğunun limfoid immunokompotent orqanıdır. Antimikrob xüsusiyyəti, sorucu-sekretor xüsusiyyəti, mexaniki qoruyucu və zədələnmə bölgəsini örtərək möhtəviyyatın kənara çıxmasını əngəlləyə bilir. Piylik termorequlyasiyada iştirak etmir.

D. Kəskin mezoadenit 85% hallarda 5-13 yaşlı uşaqlarda rast gəlinir. Xəstəliyin əmələ gəlməsinə 66,7% hallarda adeno- və respirator viruslar, 33% hallarda strepto-, entero-, stafilokokklar, göy-yaşıl irin çöpləri və İersina enterocolitica səbəb olur.

A. Kəskin mezoadenitin diaqnozu adətən diaqnostik laparotomiya ilə qoyulur. Biopsiya və bakterioloji müayinədən sonra konservativ müalicə verilir.

E. Xroniki mezoadeniti əksər hallarda spesifik infeksiyalar törədir (vərəm, sitomeqalovirus və s.). Daqnozu KT, anamnez, biopsiya və bəzən də PZR ilə qoyulur. Müalicəsi isə səbəbə uyğun anti-infektivdir.